جان و دلم فـدای تو ای دلبــرم، حسین            دیگــر رسیـده است دم آخــرم حسیـن

من رو به کربلای تو خوابـیــده ام اخا            دیــدار من بیــا، پــسر مــادرم حـسین

چیزی نماند از تو بجز کهــنـه پیـرهن            این یادگار توست کنون در برم حسین

یک سال و نیم رفته ز عمر و نمیشود            درد نبــودنت بـه خــدا بــــاورم حسین

یک سال و نیم مثل ربـاب تو می زدم            بر صورتم، ز داغ علی اصغرم حسین

پیچیده است وقت اذان تـوی گوش من            " الله اکـبــر " عــلــی اکــبـرم حسیـــن

یادم نمی رود که صـــدای تو قطع شد            افتـــاد دلهره به میــان حــــــرم حسین

بالای تل دویدم و دیدم که ، میـخوری            شمشیر و نیزه، پیش دو چشم ترم حسین

چهره کــبـــود بود شب غـــارت حرم            هردختری که بود به دور و برم حسین

در کــربــلا زدند به پیشانی تـو سنگ            در شام سنگ خورد همه پیکرم حسین

هر چــه گــذشت بین مــحل یهــودیان            با خود به زیر خاک سیه میبرم حسین